"Tu się nic nie zmienia od dwóch tysięcy lat。 Plebejusze， patrycjusze， dziwki， księża。 Rzym" – mówi jeden z bohaterów włoskiego serialu Suburra。 Bo w Rzymie， jak w całych Włoszech， czas się zatrzymał。 Turyści kroczą starożytnymi ścieżkami， szukając tego， co minione， mieszkańcy znają na pamięć sentencje Marka Aureliusza， a ulice są tak samo wąskie jak przed kilkuset laty。 Tak samo niezmienne są też paradoksy: bieda sąsiaduje z bogactwem， zaśmiecone ulice z pałacami， siedziby kościelnych instytucji z lokalami przejętymi przez mafię， a pamięć o Pasolinim konkuruje z pamięcią o Duce。 Jak poskładać tę mozaikę， by obraz Włoch był pełny？

Piotr Kępiński kreśli portret miejsca od wieków targanego namiętnościami。 Łącząc czujność obserwatora z zaangażowaniem mieszkańca， opisuje kraj， który fascynuje go od lat。 Spaceruje ulicami Rzymu i Sieny， odwiedza Materę i Cilento， opowiada o sardyńskich pragnieniach separatystycznych， osiedlach Romów i handlu narkotykami na rzymskich cmentarzach。 Razem z nim odwiedzamy turyńskie wystawy， smakujemy sycylijskich pani， jedziemy rowerem wzdłuż Tybru i zaglądamy do wnętrz Watykanu。

Szczury z via Veneto to erudycyjna opowieść o tym， że choć czasy błogiego la dolce vita dawno minęły， to Włochy wciąż przyciągają， pasjonują， nie dają o sobie zapomnieć。